Een wereld van verschil
Nederlandse dierenbeschermingen, die hun werkgebied in het probleemland hebben, hebben een andere status dan de nederlandse dierenbeschermingen, die vanuit Nederland opereren en de buitenlandse asielen zeggen te helpen.
Het zijn 2 compleet verschillende werelden.
1. Nederlandse verenigingen/stichtingen, die in het probleemland opereren
- Verenigingen/stichtingen met een eigen opvangcentrum, die dringend hulp nodig hebben -
In landen als Spanje, Portugal, Griekenland, Oekraine etc. is het dierenleed inmens.
Nederlandse verenigingen/stichtingen, die direct aan de basis werken en in één van die probleemlanden een opvangcentrum zijn begonnen, zijn allen, zonder uitzondering, tot de nok toe vol met opgevangen dieren. Opvangcentra´s met soms honderden honden, die gevoed, medisch verzorgd, geent, gechipt en getransporteerd moeten worden zijn geen zeldenheid. Dat dat enorm veel geld kost, is overduidelijk.
Daarin zijn ook weer 2 duidelijk verschillen.
A. Dierenbeschermingen, die MÉT de Gemeente samenwerken.
Zij ontvangen in de regel WÉL behoorlijke vergoedingen (Voer-Dierenarts- personeelskosten etc.)
B. Dierenbeschermingen, die ZONDER een Gemeente werken.
Zij ontvangen in de regel NIETS en zijn daardoor de meest kwetsbare groep.
De meeste opvangcentra´s, die door buitenlanders worden opgericht, de zgn privé-ondernemingen, ontvangen geen enkele officiele financiele steun van de overheid (oa AAF) en zijn dus volledig afhankelijk van lieve mensen, die hun zware werk praktisch en/of financieel ondersteunen.
2. De nederlandse Verenigingen/Stichtingen in Nederland
- De verenigingen/stichtingen zonder een eigen opvangcentrum, die hulp bieden -
In Nederland hebben de meeste verenigingen/stichtingen geen eigen opvangcentrum. Om de dieren, die zij uit het buitenland halen onder te brengen, werken zij met zgn opvangadressen. Zij halen hun product, het zwerfdier, uit een buitenlands asiel. Er kan uit een constante stroom van leuke honden een vrije keuze gemaakt worden. Eenmaal in Nederland aangekomen, worden de dieren direct of via deze opvangadressen naar nieuwe eigenaren door bemiddeld. Het bemiddelingsgeld wordt via hun eigen bankrekening geind en zij bepalen, wat daarmee gebeurt. Meestal worden de gelden ingezet om daarmee geheel of gedeeltelijk hun eigen kosten te dekken. Dat bemiddelingsgeld behoort hen echter niet toe, dat is voor degenen, die het product, het zwerfdier, geleverd heeft.
Bij ons onderzoek is er geen enkel spaans opvangcentrum gevonden, die het bemiddelingsgeld onverkort op zijn bankrekening gestort krijgt.
Helpen en geholpen worden. Afhankelijk zijn van degenen, die onafhankelijk kunnen opereren.
Zoals gezegd ..... 2 totaal verschillende werelden, .
,